Ik wil niet sterven op een paars gekleurde heide
Zoals Ferrat bezong in doodgaan in de zon
Ik wil niet doodgaan onder een verkreukeld laken
Met naast me loos gebazel van een zus of vriend
Ik wil niet doodgaan in een lentegroene weide
Vol kleine lammetjes en ijle bloemenpracht
Of nu al sterven in een schel verlichte kamer
Wanhopig wachtend op de vroege dageraad
Ik wil nog zoveel keer Toon Hermans imiteren
Zijn lieve zon tienduizend keer zien ondergaan
Om daarna één keer nog dat lied van Brel te zingen
Ik kom eraan, dat zweer ik je, ik kom eraan
Maar eerst nog zoveel keer de zomer welkom heten
De eerste zwaluw volgen langs het hemelhoge zwerk
En daarna duizend happen uit een appel bijten
En me verbazen over bloesems en hun vrucht
Ik wil nog zoveel keer de bladeren rood zien kleuren
Erbij zijn als de herfst haar laatste jas uit doet
Ik wil nog honderd keer een najaarsstorm bevechten
Voor ik een laatste glimlach rond mijn lippen plooi
Laat me nog vaak de eerste vlokken sneeuw zien vallen
Een sneeuwpop maken met als neus een winterpeen
Nog zoveel keer de laatste sneeuw zien smelten
En dan pas zeggen, goed, mijn leven is nu op
Wees dan niet bang want ik zet alle deuren open
En laat de dood niet eenzaam wachtend buiten staan
Ik zal met luide stem Jacques Brels refrein herhalen
Ik kom eraan, ik kom eraan, dat zei ik toch
Ik kom, ik kom
Maar sta me toe dat ik het vuur
Dat liefde heet nog eens ontsteek
Nog eens in lichterlaaie sta
Ik laat jou niet vergeefs daar staan
Ik kom, ik kom
Je zit me dicht onder de huid
En dit keer ga ik met je mee
Ik kom, echt waar, ik kom
Dat heb ik telkens weer gedaan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten